Tales From The Australian Underground

     Za sve one kojima je Australija poznata samo po kengurima i AC/DC,preporučujem kompilacije Tales From The Australian Underground.
     I - Singles 1976-1989 : Kolekcija singlova iz najplodonosnijeg perioda nezavisnog Australijskog rocka,sadrži pesme bendova koji će kasnije postati poznati (Victims,Fun Things-Hoodoo Gurus,Sekret Sekret-Cruel Sea,Bamboos-You Am I...),kao i rane snimke Radio Birdman,Saints,Triffids,Scientists...
     Iako je svojevrsna 'best of' ponuda,'Singles 1976-1989',pruža kvalitetan uvid u stilove izvuk ovog perioda,od raw rocka i punk korena do eklekticizma osamdesetih.
     II - Vol.2 1977-1990 : Drugi tom nudi obilje vinilnih dragocenosti i oslikava razvoj Australijske underground scene od 'velikog praska' 1976 do alternativno/mainstream crossovera,početkom devedestih.
   

Singles 1976-1989  (Feel Presents,2003)

Vol.2:1977-1990  (Feel Presents,2006)

links in coms

Drones

     1974,u Manchesteru je osnovan R&B/Rock combo po imenu Rockslide (izdali jedan singl 'Roller Coaster/Jump Bump Boogaloo').Kako su u svom repertoaru imali i nekoliko Stooges numera ('Search&Destroy') nije iznenadjenje što su krajem 1976 uleteli u punk i promenili ime u the Drones.
     Novo ime banda,nov muzički pravac i,naravno,novi 'punky' nadimci:MJ Drone (Mike Howells,vocal,guitar),Gus Gangrene (Gus Callandar,lead guitar),Wispa (Steve Cundell,bass),Pete Purrfect (Pete Howells,drums).
     Početkom 1977,menadžer im postaje rock novinar Paul Morley,koji je band nazvao 'Munchester's number one punk band'.Ubrzo su stekli lokalnu popularnost,ali su ih kritičari ignorisali (verovatno zbog prijateljstva sa ozloglašenim Stranglersima i Slaughter & The Dogs,i rivaliteta sa Buzzcocks).Kritičari su ih (kao i Vibrators) smatrali nepoštenim 'old school' rockerima koji su uleteli u sve popularniji punk,da bi što bolje prošli na tržištu.
     Drones se sele u London i prate Slaughter & The Dogs na njihovoj turneji.Debi singl,'Temptations Of A White Collar Worker' je pristojan singl,na čijoj je poledjini ironična 'Lookalikes'.Singl je izdat 1977 na njihovoj etiketi OHMS i producirao ga je (očajno) Paul Morley.Singl je ipak prodat u 12000 primeraka.
     Drugi singl,'Just Want To Be Myself/Bone Idol',izdaju za Valer Records.Par brzih numera koje savršeno predstavljaju punk zvuk u 1977 (naročito 'Bone Idol').
     U novembru iste godine pojavljuje se njihov album 'Further Temptation',loše producirana ploča,prepuna besnih tekstova i specifičnog,oštrog humora.U vreme realizacije albuma,Morley više nije bio njihov menadžer i kritika je sasekla album (uključujući i Morleyevu recenziju:''I have a dull ache at the back of my head...the Drones').
     'Be My Baby' je trebao biti novi singl,ali nije izdat zbog propasti Valer Records (objavljen je mnogo godina kasnije).
      Bez ugovora,uz mnogo fizičkih sukoba (Gus Gangrene i Morley,ceo band i Wayne Barrett iz Slaughtera...),članovi Dronesa gube veru u punk rock i 1978 ih zatiče kako nastupaju sa klavijaturistom i plesačicama ('patetičan promašaj' po Soundsu).
     1980 u novoj postavi (John Ellis,ex-Vibrators) snimaju singl 'Can't See',koji je pomak ka pop zvuku (Steve Lillywhite producent).Objavili su kraj 1982.
     MJ Drone i Gus Gangrene,sa novom ritam sekcijom ponovo nastupaju kao Drones na drugom albumu 'Sorted' snimljenom 1999.Pomalo isforsiran album (i omot je gotovo identičan 'Further Temptations') na kome su i verzija 'I Heard It Through The Grapevine' (inferiorno u odnosu na Slits verziju),osakaćena obrada 'American Pie',remix sopstvene 'Johnny Go Home','Jon The Postman' (oda lokalnom krelcu koji je često 'nastupao' na sceni Electric Circusa)...
     2016 nova reinkarnacija banda,ovoga puta sa Gusom i Wispaom,kao originalnim članovima.Gus se zbog zdravstvenog stanja brzo povukao pa Wispa nastavlja pod imenom Drones.

Further Temptations  (Valer,1977)

Sorted  (Captain Oi!,1999)

links in coms

Dark

     Grupa iz Islingtona,osnovana 1978,u sastavu:John Flannagan (vocal),Billy O'Neill (guitar),Phil Langham (bass) i Jim Kane (drums).Ova postava je imala samo dva nastupa i jedan demo snimak.1979,postava se proširuje sa još jednim gitaristom,Andy Riffom,koji je pre toga svirao u potpuno nepoznatim bandovima kao the Rottin Klitz i the Suspects.
     Petorka debituje nastupom u Pegasusu (mart,1979) i nastavljaju da predgrupišu tokom cele godine,nastupajući ispred Ruts,Menace,Vibrators...
     Iste godine izdaju i debi SP,'My Friends/John Wayne' na Fresh etiketi u produkciji Steve Tannetta i Noel Martina (Menace).Flannagan i O'Neill napuštaju band posle ovog izdanja,tako da se Langham,pored bassa prihvatio i vokalnih dužnosti,a Don Perdicou uskače na mesto vodećeg gitariste.Novi singl,'Hawaii Five-O',donosi prilično neinspirativnu i besmislenu verziju naslovne numere iz istoimene TV serije,u produkciji Matt Dangerfielda (Boys).Priča se da je Dangerfield za ovaj posao bio plaćen jednim sandukom piva.Ista postava snima i sledeći singl,'Einstain's Brain',anti nuklearnu pesmu,koja pokazuje znatno poboljšanu svirku i produkciju.
     Perdicou odlazi a menja ga Jim Bryson,koji osim gitare pomalo petlja i sa sintesajzerima.solidan singl,'On The Wires',svojom brzinom i reverb-heavy zvukom,približava Dark UK82 sceni.Prodaja je,naravno,bila uobičajeno loša.
     Njihov jedini studijski album,'Chemical Warfare'(1982) zaslužuje više pohvala od gotovo svih hardcore izdanja tog vremena.Uglavnom mid-speed tempa,priziva zvuk Chelsea i UK Subs,pa iako je Langhamov izražajni vokal pomalo nerazumljiv,produkcija vadi stvar.Vrhunac albuma je numera 'All This And More',gde Langham (ili Fatty Langham kako je sebe nazivao) pokazuje svoje kvalitete.
     Poslednje ostvarenje benda je singl 'The Masque'(1982),goth nastrojena numera,skinuta sa albuma.Kean napušta band i umesto njega uskače Razzle (Demon Preacher).
     Živi album sa osam numera,'The Living End' beleži poslednji nastup banda (Langham,Riff,Razzle i Charlie Casey,ex-Menace) u klubu 100.
     Po raspadu banda,Langham je osnovao etiketu Anagram,a takodje je svirao sa Action Pact i bavio se produkcijom.Preminuo je 1988.Razzle se priključio Hannoi Rocks (nastradao u saobraćajnoj nesreći 1984).

Chemical Warfare  (Fresh,1982)

link in coms
     

Warsaw Pakt

     1977,momci iz Landbroke Grovea su uzburkali muzičku (punk) scenu postavivši rekord u brzini realizacije albuma.Od ulaska u studio pa do pojave albuma 'Needle Time' u prodavnicama,trebalo je manje od 24 sata!To se,naravno,odrazilo na neke stvari,pre svega na produkciju (nema tape mastera,nema nasnimavanja,nema mixa...).Same pesme su obećavajuće i prilično zabavne za,ipak,tećeligaški band.Warsaw Pakt isporučuju visoko-energetski rock'n'roll uz tekstove pune uličnih mudrolija,podsećajući na ultrabrze MC 5 (cirka 'Back In The USA') ali uz više pub/squat feelinga.
     Gitarista Andy Coluhoun je pre Warsaw Pakt svirao u Mick Farren's Deviants a po raspadu grupe je saradjivao sa Tanz Der Youth i Pink Fairys.Bubnjar,Lucas Fox je postao (na kratko) član Motorhead.

Needle Time  (Island,1977)

link in coms

Splodgenessabounds

     Splodgenessabounds će zauvek ostati upamćeni po 'Two Pints Of Lager...' i predivno neotesanoj verziji Rolf Harris numere 'Two Little Boys'.Sledbenici onoga što se zvalo 'punk pathetique',u osnovi su bili veoma zabavni,pomalo banalni,svirajući brzi pop punk sa nepristojnim tekstovima.Nikada nisu zadobili naklonost kritike,ali za moje uši,Splodgenessabounds su dobrodošao odmor od razbesnele uniformisanosti hardcore/anarcho punk bandova.
     Sedam članova grupe,uključujući klavijaturistu,saxofonistu,ženske prateće vokale i gostujući vokal Gary Holtona (Heavy Metal Kids),cementiralo je reputaciju benda kao najdetinjastije Britanske grupe .Muzika je uglavnom pravoverni '77 punk,ali sviran sa mnogo više raznovrsnosti i inovativnosti od većine punk grupa tog vremena.
    I pored dva uspešna singla,grupa se raspala 1980,odmah posle solo singla Max Splodgea,'Bicycle Seat' u produkciji Dennis Bovella i uz pratnju reggae banda Matumbi.Pesma govori o Maxovoj želji da bude reinkarniran kao sedište bicikla i...grozan je!.Istoimeni debi LP je izdat po raspadu banda i na njemu se nalazi (originalno) 'Two Little Boys' i 'Two Pints Of Lager...' (u dub verziji,nije neko poboljšanje ali svakako zabavno).
     Max angažuje grupu the Crabs za sledeći Splodgenessabounds pokušaj.Njihova saradnja je rezultirala minornim hit singlom 'Cowpunk Medium'.
     Izdat pod imenom Splodge,'In Search Of The Seven Golden Gussets',Isprsecan brojnim 'spoken word' prekidima,ne dostiže kvalitet debi albuma,ali,u svakom slučaju,nudi dosta zabave.
     Sledećih nekoliko godina Max Splodge provodi svirajući sa Angelic Upstarts,da bi 1991,sa potpuno novim muzičarima snimio album 'A Nightmare On Rude Street',konfuzan album koji nije čak ni zabavan.Od 'punk pathetique' ostalo je samo 'pathetique'.Nešto bolji je 'I Don't Know'(2000),u produkciji Dave Goodmana i uz učešće članova Cock Sparrer,Sham 69 i UK Subs.Album je pun jeftinih fazona ali sadrži i veoma dobro razmišljanje o životnim rizicima u pesmi 'My Sock's Gone Down My Shoe'.'The Artful Splodger'(2001) se,manje-više,nastavlja na svog prethodnika.
     Splodgenessabounds povremeno nastupaju i danas.

Splodgenessabounds  (Deram,1981)

In Search Of The Seven Golden Gussets  (Razor,1982)

A Nightmare On Rude Street  (Receiver,1991)

I Don't Know  (Knock Out,2000)

The Artful Splodger  (Captain Oi!,2001)

links in coms

Alberto Y Lost Trios Paranoias

     Ovaj talentovani,medijski snalažljiv Manchesterski septet,snimio je nekoliko albuma ali će ostati zapamćeni po EPu 'Snuff Rock',bez sumnje najzabavnijem (i možda najautentičnijem) punk izdanjem.3/4 ovog EPa je Clash/Damned/Pistols punk ekstaza (sa sve Cockney vokalima i psovkama),dok je 1/4 punky/reggae humoreska,
     Njihova tri zvanična albuma nisu dostigli nivo ovog ubistvenog EPa,ali je na njima puno zabave za ljubitelje Bonzo Dog Doo Dah Banda i Monty Pythona,duhovnih otaca Albertosa.
     Band je u početku svirao po koledžima i otvorenim festivalima,prezentujući zvuk sličan Hawkwindu,samo sa mnogo više humora.Vinilno su debitovali istoimenim albumom 1976,koji je izdala,uglavnom folk orijentisana,etiketa TransAtlantic.Album se skromno prodao ali je to bio obećavajući početak.
     'Italians From Outer Space' je traljav,neujednačen nastavak sa puno davežnih,nametljivih skečeva u kojima su besramno kopiraly Pythonovce,ali se na njemu nalazi prva punk parodija,'Teenager In Schtuck',koja je dovela do njihovog mjuzikla 'Sleak'.Mjuzikl je priča o Norman Sleaku,naivnom DJu,koji je izmanipulisan da izvrši samoubistvo na sceni,a sve to radi zabave širokih masa.
     1976,Albertosi pristupaju kompaniji Logo i snimaju sjajnu Status Quo parodiju,'Heads Down No Nonsense Mindless Boogie',a zatim i sjajni album 'Skite',mnogo fokusiraniji od svog prethodnika.Na albumu ismevaju širok spektar izvodjača od ABBA do Devo.
     Les Priory je u to vreme već konstatovana leukemija i band je morao da prekine sa radom.Bob Harding i Tony Bowers pokrenuli su sopstveni projekat the Mothmen,a Bowers se kasnije priključio Durutti Column (a još kasnije Simply Red).Jimmy Hibbert je snimio par solo heavy metal albuma pre nego što je postao scenarista TV emisija za decu (Bob The Builder).CP Lee je pod imenom CP Lee Mystery Guild,1981,izdao kasetu 'Radio Sweat' na kojoj su učestvovali i Albertos članovi Hibbert,White i Mitchell.Ime Albertos Y Lost Trios Paranoias aktivirano je ponovo 1982 na užasnom singlu 'Cruising With Santa'.
     Les Prior je preminuo od leukemije 1980.

Snuff Rock  (Stiff,1977)

Mandrax Sunset Variations  (Sanctuary,2001)

links in coms

Sirens

     The Sirens su glam rock cover band koji je osnovala Elizabeth 'Muffy' Kroha.Uz Muffy (čiji je brat Danny svirao je u Gories i Demolition Doll Rods) članice banda su bile i Deanne Iovan (Dirtbombs,Come Ons,Gore Gore Girls),Melody Licious (Gore Gore Girls),Aran Ruth (Outrageous Cherry) i Michelle Lanoo.
      Njihovi atraktivni live nastupi privlače pažnju producenta Jim Diamonda,koji im omogućava realizaciju prvog singla 2004.Debi album se pojavljuje iste godine u produkciji Michael Ivinsa (Flaming Lips).Izdat je za Get Hip i sadrži birane glam i soul obrade.
     2005 odlaze na Evropsku turneju sa Nashville Pussy i BellRays,a po povratku u Detroit nastavljaju klubske svirke.
     Promene u postavi (pojavljuju se i muške sirene) ne utiču na njihovom drugom albumu,'More Is More'(2007).Ponovo je u pitanju kolekcija 'sing along' glam hitova i probranih '60s soul/R&B numera.Kritičari su album opisali kao 'modernu verziju Slade sa vokalima Joan Jett'.
     Nažalost to je sve od diskografije the Sirens.Od 2008 band više ne postoji.Muffy Kroha se danas bavi modom.

The Sirens  (Get Hip,2004)

More Is More  (MuSick,2007)

links in coms

Nashville Pussy

     Nashville Pussy je osnovao Blaine Cartwright (Nine Pound Hammer) u Athensu,Ga.Netipično za bandove njihove generacije i svakako netipično za bandove iz njihovog grada,izabrali su da sviraju super žestoku,brutalnu fusiju hardcorea,glam rocka i heavy metala.Pripadaju grunge generaciju,ali su za razliku od Seattle bandova koji su inspiraciju tražili u zvuku Black Sabbath,Nashville Pussy bili skloniji hard rocku AC/DC.U skladu sa svojim imenom,njihovi live nastupi su obilovali quasi-porno elementima,za koje su bile zadužene članice banda Ruyter Suys i Corey Parks
     Gomila singlova za nezavisne izdavače prethodi debi albumu,'Let Them Eat Pussy'(1998) za Amphetamine Reptile.'High As Hell'(2000) pretstavlja definitivan razlaz sa hardcore poreklom i donosi southern rock sound (Lynyrd Skynyrd?).'Say Something Nasty'(2002) je bazični hard rock namenjen širokom auditorijumu.
     Mnogobrojne promene članova/članica (u bandu su svirali Adam Neal,Tracy Kickass,Katie Campbell,Karen Cuda...) nisu uticale na promenu zvuka i imidža, i mada su uglavnom zadržali 'underground' satus,stekli su kult popularnost širom sveta.

Let Them Eat Pussy  (Amphetamine Reptile,1998)

Eat More Pussy  (Mercury,1998)

High As Hell  (TVT,2000)

Say Something Nasty  (Artemis,2002)

Get Some  (Spitfire,2005)

From Hell To Texas  (SPV,2009)

Up The Dosage  (SPV,2014)

Pleased To Eat You  (Ear,2018)

links in coms

Nine Pound Hammer

     Nine Pund Hammer sviraju nemilosrdni rock'n'roll u najboljoj tradiciji garažnog rocka i cowpunka,koji se zasniva na abrazivnoj gitari Blaine Cartwrighta i psihotičnim vokalima Scott Luallena.
     Debi album,'The Mud,The Blood And The Beers'(1988) je set glasnih i brzih pesama koje se bave klasičnim Americana temama (putevi,novac,žene,pivo...).'Smokin' Taters'(1991) je još besniji a 'Hayseed Timebomb'(1994) je turoban portret dekadencije zapadne civilizacije.
     Posle singla 'Two Tub Man'(1995),Cartwright je osnovao Nashville Pussy i band se raspao.
     2000,Luallen,Cartwright,Matt Bartholomy i Bill Waldron,održali su nekoliko reunion koncerata a 2004 su rešili da Nine Pound Hammer dobije još jednu šansu.Sa novom ritam sekcijom (Earl Crim i Brian Pullito) snimaju album 'Kentacky Breakdown'(2004) a zatim i 'Mulebite Deluxe'(2005).'Sex,Drugs And Bill Monroe' snimaju 2007 a 'Country Classics',2009.Usledila je turneja na kojoj su nastupali kao petorka (Luallen,Cartwright,Crim,Mark Hendricks i Rob Hulsman).
     Nakon turneje rešili su da raspuste Nine Pound Hammer da bi se 2017 ponovo vratili još brži i besniji.

The Mud,The Blood&The Beers  (Wanghead,1988)

Smokin' Taters  (Crypt,1991)

Hayseed Timebomb  (Crypt,1994)

Kentucky Breakdown  (Acetate,2004)

Mulebite Deluxe  (Acetate,2005)

Sex,Drugs&Bill Monroe  (Acetate,2007)

Country Classics  (Not On Label,2009)

links in coms